Katulad ng isang kanta na tumatagos sa aking puso. Saan, saan ako nagkamali? Ilang araw na akong nababagabag at nalulungkot dahil sa pagkakamali na nagawa ko. Minsan ang kabutihan na ginagawa mo ay hindi pala tama. Pero ano ang sukatan para masabi mo, na mali na pala ang tama na iyong ginagawa? Nalilito na ako mag kaminsan. Sino ba ang dapat kong sundin, ang aking makasariling paniniwala o ang aking mapagbigay at mapagmahal na paniniwala??? Marahil dumadating talaga sa punto ng ating buhay na kailangan na nating mamili kung sino ang dapat sundin. Ang tawag ba ng pagmamahal sa pamilya or ang tawag ng pagmamahal sa sarili? Mahirap man marahil gawin pero dapat kong kayanin. Kailangan kong matuto at harapin ng sarili ang buhay na matagal ko ng dapat na hinarap mag isa. Katulad ng paniniwala nina Mochtar Lubis. " Every individual must discover the courage to walk a man's road according to his own conscience and in response to his responsibility even if it means walking along" at Kahlil Gibran " Your children are not your children, they are the daugther of life longing for itself, they come through you but not from you, and they are with you yet they not belong to you, you may give them your love but not your thoughts, your may house their bodies but not their souls, for the souls dwell in the house of tomorrom, Which you cannot visit, not even in your dream..
